در سوره التکویر خداوند متعال فرموده اند:
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾ الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿۱۶﴾وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (۱۶) سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)
این آیه دو پهلو است و می تواند دو مفهوم علمی را برساند:
۱-حرکت و مدارهای ستارگان:نخست اینکه این آیه از یک بعد به حرکت ستارگان اشاره می‌نماید و علاوه بر این استفاده از واژه “گردان”می‌تواند تداعی‌گر یک مدار دایره‌ای‌شکل یا بیضوی شکل باشد؛ زیرا استفاده از گردان به مفهوم چیزی است که به‌جای اول خود باز می‌گردد و دقیقاً با علم روز این موضوع تطبیق دارد؛ زیرا همه ستارگان در مدارهایی در فضا در حال حرکت هستند، دقت نمایید این آیات زمانی نازل شده است که هیچ اطلاعاتی دررابطه‌با حرکت ستارگان وجود نداشت و تصور می‌شد ستارگان در آسمان زمین قرار دارند و ساکن هستند. در ادامه در آیه شانزده اشاره می‌شود که مخفی می‌شوند و دوباره دیده می‌شوند که این مسئله نیز از نظر علمی با علم روز تطبیق دارد؛ زیرا اولاً ستارگان هنگام حرکت در فضا گاهی در پشت سایر اجرام آسمانی قرار می‌گیرند و نور آن‌هادیده نمی‌شود ولی با حرکت آن‌هادوباره نور آن‌هابه زمین می‌رسد، موضوع دوم نور ستارگان به دلیل کم‌وزیاد شدن فرایندهای همجوشی نیز گاها کم‌وزیاد به ما می‌رسد.
تصور کنید دنیایی که در برخی شب‌ها سه “خورشید” به ترتیب غروب می‌کنند، درحالی‌که در دیگر زمان‌های سال همیشه روز است. این واقعیت در سیاره HD 131399Ab که به‌تازگی کشف شده و چهار برابر بزرگ‌تر از سیاره مشتری است، تجربه می‌شود. این سیاره در یک سامانه شامل سه ستاره در حال گردش قرار دارد و توسط تیمی بین‌المللی از اخترشناسان با استفاده از ابزار SPHERE بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ در شیلی شناسایی شده است. وجود چنین سیاره‌ای، نظریه‌های فعلی درباره چگونگی شکل‌گیری و تحول سامانه‌های سیاره‌ای را به چالش می‌کشد.[منبع]
۲-اثرات سیاهچاله ها بر ستارگان:
زمانی که یک سیاهچاله در مسیر نور یک ستاره قرار می‌گیرد، می‌تواند به‌عنوان یک عدسی گرانشی عمل کند و نور ستاره را خم کرده یا تقویت کند. این پدیده ممکن است باعث شود ستاره ناگهان درخشان‌تر به نظر برسد یا حتی به‌طور موقت ظاهر شده و سپس ناپدید شود. همچنین اگر ستاره‌ای به سیاهچاله نزدیک شود، ممکن است بخشی از مواد آن به درون سیاهچاله کشیده شده و وارد دیسک برافزایشی اطراف آن شود. در این حالت، خود ستاره ممکن است کم‌نور یا ناپدید شود، درحالی‌که دیسک برافزایشی به‌طرز قابل‌توجهی روشن‌تر می‌شود.
گاهی نیز در نزدیکی سیاه‌چاله‌ها، پدیده‌هایی به نام رویدادهای گذرا رخ می‌دهد؛ مانند زمانی که ستاره‌ای به‌شدت کشیده و پاره می‌شود و ناگهان انفجاری از نور تولید می‌کند که برای مدتی قابل‌مشاهده است و سپس خاموش می‌شود. علاوه بر این، در نزدیکی افق رویداد سیاهچاله، نور ممکن است دچار سرخ‌گرایی گرانشی شدید شود، به‌طوری که طول‌موج آن به حدی افزایش یابد که برای چشم انسان یا ابزارهای معمولی قابل‌دیدن نباشد. این امر نیز می‌تواند باعث شود یک جرم آسمانی به‌نظر ناپدید شود. بنابراین در تعامل با سیاه‌چاله‌ها، امکان ناپدیدشدن یا درخشان شدن ناگهانی نور ستاره‌ها وجود دارد؛ اما این پدیده‌ها بیشتر ناشی از اثرات گرانشی و نسبیتی هستند و نه به دلیل عملکردی مستقیم مانند پنهان‌کردن.
