خرمشاهی: سوگند به ثریا چون فرو گراید
الف- زمانی که یک ستاره به افق رویداد یک سیاهچاله وارد می‌شود، به دلیل گرانش شدید درون آن کشیده می‌شود و یا به تعبیر قرآن کریم، به درون آن می‌افتد. واژه “افتادن” در این زمینه کاملاً مناسب است و ویدئوی زیر، فرایند سقوط ستاره به درون سیاهچاله را به تصویر می‌کشد .
ب- هنگامی که یک ستاره به پایان عمر خود می‌رسد، جرم خود را به درون خود فرومی‌ریزد. این فرایند، یک فعل‌وانفعال هسته‌ای است که واکنش‌هایی در هسته ستاره به وجود می‌آورد و می‌تواند آن را به ابرنواختر یا سیاهچاله تبدیل کند.
این مراحل بصورت دقیق تر بصورت زیر نیز قابل باز تعریف است:
فروپاشی یک ستاره در یک سیاهچاله یک فرایند پیچیده و جذاب است که در اخترفیزیک به‌عنوان “رویداد اسپاگتی” شناخته می‌شود. این فرایند شامل چندین مرحله اساسی است:
نزدیک‌شدن به سیاهچاله: وقتی ستاره‌ای به سیاهچاله نزدیک می‌شود، کشش قوی سیاهچاله روی ستاره تأثیر می‌گذارد. کشش گرانشی یک سیاهچاله به دلیل جرم و چگالی آن بسیار قوی است.
گرانش غیریکنواخت: این نیرو به طور یکنواخت روی ستاره اثر نمی‌کند. اینجاست که مفهوم «گرانش» یا «نیروی مرگبار» به میان می‌آید. گرانش در نقطه‌ای نزدیک به سیاهچاله دورتر است.
اسپاگتی: به دلیل تفاوت نیروی گرانشی در نقاط مختلف ستاره، ستاره کشیده می‌شود. این جاذبه می‌تواند آن‌قدر قوی باشد که ستاره‌مانند اسپاگتی به شاخه‌های نازک و بلند تبدیل شود و به همین دلیل به این پدیده «اسپاگتی شدن» می‌گویند.
افق رویداد: در نهایت ستاره به افق رویداد سیاهچاله می‌رسد. افق رویداد مرزی است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن بگریزد. هر چیزی که به این حد برسد در سیاهچاله می‌افتد و از دید ناظران بیرونی محو می‌شود.
سقوط نهایی: پس از عبور از رویداد، ماده ستاره انرژی می‌گیرد و به سیاهچاله می‌افتد. این ماده می‌تواند به رویداد سیاهچاله انرژی و جرم بیفزاید و سیاهچاله را بزرگ‌تر کند.
سقوط یک ستاره در سیاهچاله یک رویداد قدرتمند و پرانرژی است که امواج گرانشی و امواج الکترومغناطیسی شدیدی را ساطع می‌کند که با استفاده از تلسکوپ‌ها و آشکارسازهای امواج گرانشی قابل‌رصد هستند.
شایان‌ذکر است که آیه اول سوره هود به‌گونه‌ای نگاشته شده است که به یکی از مفاهیم علمی روز یعنی سیاه‌چاله‌ها، با دو مفهوم متفاوت اشاره می‌کند. این ویژگی، یکی از زیبایی‌های قرآن کریم است که شامل مفاهیم دوپهلو و درعین‌حال فصاحت و بلاغت در آیات آن است.
