پس از وقوع انفجار بزرگ (بیگ بنگ) که آغازگر کیهان و زمان به شمار می‌رود، شرایط فیزیکی در کائنات به طرز چشمگیری تغییر کرد. در لحظات اولیه پس از بیگ بنگ، دما و فشار به مقادیر بی‌سابقه‌ای رسیدند و در این شرایط، تنها ذرات بنیادی مانند کوارک‌ها، گلوئون‌ها و الکترون‌ها وجود داشتند. این ذرات قادر به تشکیل ساختارهای پیچیده‌تری مانند پروتون‌ها و نوترون‌ها نبودند.
در این دوران، ماده و پادماده به‌صورت جفت‌های ذرات و پاد ذرات در حال تعامل بودند. هر ذره‌ای که پادذره‌اش وجود داشت، مانند الکترون و پاد الکترون (پوزیترون) یا پروتون و پاد پروتون، با یکدیگر برخورد کرده و یکدیگر را نابود می‌کردند و این فرایند به تولید انرژی (فوتون‌ها) منجر می‌شد.
اما آنچه کیهان‌شناسان را شگفت‌زده کرد، این بود که پس از مدتی مشخص، به دلایلی که هنوز به‌طور کامل درک نشده، ماده بر پاد ماده غلبه یافت. این به معنای آن بود که به دلیل این عدم تعادل جزئی، مقدار اندکی ماده باقی ماند که پس از نابودی متقابل با پاد ماده‌ها، پایه‌گذار دنیای فیزیکی کنونی شد.
باگذشت زمان و کاهش دما و فشار در کیهان، شرایط برای تشکیل هسته‌ها و ذرات باثبات فراهم شد و این ماده باقی‌مانده به ماده‌ای که ما امروز می‌شناسیم، تبدیل گردید. این فرایند به “عدم تقارن ماده و پاد ماده” معروف است. جالب است که این عدم تقارن باعث شد که در نهایت پس از انفجار بزرگ، ماده‌ای که ما از آن تشکیل شده‌ایم، به‌طور غالب در کیهان باقی بماند و پاد ماده تقریباً به‌طور کامل ناپدید شود.
این پدیده یکی از بزرگ‌ترین سؤالات در فیزیک نظری است که هنوز پاسخ کاملی برای آن وجود ندارد. پژوهشگران در حال بررسی انواع خاصی از ذرات بنیادی هستند که ممکن است در این عدم تقارن نقش اساسی ایفا کرده باشند.
حال این پیش‌زمینه را در ذهن خود داشته باشید که قبل از انفجار بزرگ همه‌جا تاریک بود بعد از آن به‌یک‌باره همه‌جا روشن شد و ماده و پادماده شکل گرفت و سپس آنها پراکنده شدند؛حال به سوره لیل مراجعه می کنیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿۱﴾وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿۲﴾وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳﴾إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿۴﴾فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿۵﴾
سوگند به شب چون پرده افکند (۱)سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد (۲)و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید (۳)که همانا تلاش شما پراکنده است (۴)اما آنکه داد و پروا داشت (۵)
آیه اول به شب اشاره کرده است علاوه‌برآن به تاریکی نیز می‌تواند اشاره داشته باشد، آیه دوم به روز اشاره می‌کند که به روشنایی می‌تواند اشاره داشته باشد پس از انفجار بزرگ همه‌جا روشن شد، آیه سومبه نر و ماده اشاره می‌کند که به ماده و ضدماده نیز می‌تواند اشاره داشته باشد،در آیه چهارم به پراکنده شدن اشاره میشود بعد از انفجار بزرگ ماده و پاد ماده در سراسر گیتی پراکنده شد، آیه پنجم در بعضی از ترجمه‌ها به انفاق و… ترجمه شده است؛ اما متن عربی آن به اعطاشدن اشاره دارد، حال این حالت را در نظر بگیریم که یک اتم یا ماده الکترونی را از دست می‌دهد چه اتفاقی می‌افتد:
اگر یک اتم الکترونی را از دست بدهد، تعداد پروتون‌ها از تعداد الکترون‌ها بیشتر میشود و در نتیجه بارکلی آن مثبت می‌گردد. این اتم به یک یون مثبت تبدیل میشود. به‌عنوان‌مثال، وقتی اتم سدیم (Na) یک الکترون خود را از دست می‌دهد، به یون سدیم (Na⁺) تبدیل میشود. یون‌های مثبت و منفی در بسیاری از واکنش‌های شیمیایی به شیوه‌های متفاوتی عمل می‌کنند و می‌توانند به تشکیل پیوندهای شیمیایی جدید کمک کنند. اتم‌ها یا مولکول‌هایی که الکترون از دست می‌دهند، قادرند پیوندهای قوی‌تری با دیگر اتم‌ها برقرار کنند. به‌عنوان نمونه، یون‌های فلزی مانند سدیم (Na⁺) پس ازدست‌دادن الکترون می‌توانند به‌راحتی با یون‌های منفی مانند کلرید (Cl⁻) ترکیب شوند و نمک‌هایی مانند NaCl را تشکیل دهند. همچنین، در برخی موارد، یون‌های مثبت نسبت به اتم‌های ناپایدار با الکترون‌های آزاد پایداری بیشتری دارند.
