سیاهچاله‌ها به عنوان یکی از اسرارآمیزترین پدیده‌های کیهانی، معمولاً به عنوان «شکاف‌هایی در فضازمان» شناخته میشوند. بر اساس نظریه نسبیت عام اینشتین، سیاهچاله‌ها نواحی از فضا هستند که گرانش در آن‌ها به قدری قوی است که هیچ چیزی، حتی نور، نمی‌تواند از آن‌ها فرار کند. این پدیده ناشی از فروپاشی گرانشی ستارگان پرجرم است که منجر به ایجاد تکینگی میشود؛ نقطه‌ای با چگالی بی‌نهایت و انحناهای بی‌نهایت در فضازمان. در واقع، سیاهچاله‌ها به شدت ساختار فضازمان را مختل می‌کنند و می‌توان آن‌ها را به عنوان پارگی در بافت کیهانی تصور کرد
برای درک بهتر این مفهوم، می‌توان از تمثیل «خیاط و پارچه» بهره برد. اگر فضازمان را به عنوان یک پارچه یکپارچه در نظر بگیریم، سیاهچاله‌ها مانند حفره‌هایی هستند که در این پارچه ایجاد شده‌اند. همان‌طور که یک سوراخ در پارچه می‌تواند شکل کلی آن را تغییر دهد، سیاهچاله‌ها نیز به طور بنیادین ساختار فضازمان را دگرگون می‌کنند. این تغییرات به قدری شدید هستند که قوانین فیزیک کلاسیک در نزدیکی تکینگی از کار می‌افتند و تنها یک نظریه کوانتومی گرانش می‌تواند رفتار آن‌ها را توضیح دهد
یکی از جنبه‌های جالب سیاهچاله‌ها ارتباط آن‌ها با «خلا کوانتومی» است. در مکانیک کوانتومی، خلا به معنای نبود ماده نیست، بلکه حالتی است که در آن میدان‌های کوانتومی کمترین انرژی ممکن را دارند. با این حال، نوسانات کوانتومی باعث میشوند که ذرات مجازی به طور مداوم به وجود بیایند و نابود شوند. در نزدیکی افق رویداد یک سیاهچاله، این نوسانات می‌توانند منجر به تابش هاوکینگ شوند؛ پدیده‌ای که در آن سیاهچاله‌ها به آرامی انرژی خود را از دست می‌دهند و تبخیر میشوند. این امر نشان می‌دهد که حتی «خلا» نیز تحت تأثیر انحناهای شدید فضازمان قرار می‌گیرد . بنابراین، سیاهچاله‌ها نه تنها شکاف‌هایی در فضازمان هستند، بلکه به عنوان پنجره‌هایی به سوی درک عمیق‌تر فیزیک کوانتومی و گرانش نیز محسوب میشوند.
در آیات مختلفی از قرآن کریم به این پارگی فضا و زمان اشاره شده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿۱﴾آنگاه که آسمان زهم بشکافد (۱) وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿۲﴾و آنگاه که اختران پراکنده شوند (۲)
در این سوره خدواند متعال ابتدا به شکافته شدن فضا و زمان اشاره می فرمایند،سپس به پراکنده شدن ستارگان اشاره میشود،حال باید این گزاره را مطرح کرد که به دلیل نیروی گرانش اطراف سیاهچاله ها بخشی از ستارگان به داخل سیاهچاله کشیده میشوند و بخش دیگری نیز به دلیل وجود ساختارهایی بنام جت در اطراف افق رویداد ستارگان به بیرون از سیاهچاله پرتاب میشوند.
