خورشید جزو ستارگان متوسط است و بزرگی معادل یک میلیون زمین را دارد به این معنی که در درون خورشید یک میلیون سیاره زمین جا می‌گیرد و مساحت زمین در برابر خورشید بسیار کوچک است و زمین در برابر خورشید یک گردوغبار به نظر می‌رسد.
نکته جالب‌تر این است که خورشید بزرگ‌ترین ستاره جهان نیست و یک ستاره با اندازه متوسط است مثلاً ستاره‌ای بنام سپر یو وای اندازه‌ای در حدود ۱۷۰۰ برابر خورشید و
ستاره‌ای بنام ان‌ام‌ال دجاجه مساحتی حدود ۱۶۰۰ برابر خورشید دارد، یعنی ستاره سپر یو وای مساحتی حدود یک میلیارد و هفتصد برابر زمین و ستاره ان‌ام‌ال مساحتی حدود یک میلیارد و ششصد برابر زمین را دارد یعنی می‌توان برای مقایسه اندازه زمین با این دو ستاره به ابعاد یک شن در برابر دریا اشاره کرد.
بزرگ‌ترین ستاره جهان هستی VY Canis Majoris نام دارد که در پنج هزار سال نوری از زمین قرار دارد و ابعادی برابر هشت میلیارد برابر خورشید را دارد. به این معنی که بزرگی این ستاره برابر با /۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/ ۸۰۰برابر برابر زمین است!
در سوره الواقعه آیات ۷۵ و ۷۶ نوشته شده است
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)
در آیه فوق به واژه جایگاه اشاره شده ست که منظور از جایگاه محل استقرار یا قرارگیری یا به زبان امروزی طول و عرضی است که ستاره آن را اشغال کرده است و منظور قرآن کریم از محل طلوع و غروب ستارگان می‌تواند به فواصل نجومی و بزرگی جهان هستی اشاره داشته باشد. این آیات زمانی نازل شد که تلسکوپ‌های امروزی وجود نداشت و بشر به فواصل نجومی بین ستارگان و ابعاد آنها آگاه نبوده است.
