🔭 اخترشناسان با استفاده از پیشرفته‌ترین تلسکوپ‌های جهان، از جمله تلسکوپ بسیار بزرگ VLT، تصویری شگفت‌انگیز از ستاره‌ای جوان به نام RIK 113 ثبت کرده‌اند که در میان ابرهایی از گرد و غبار و گاز پیچیده شده و به آرامی، سیاره‌ای تازه در اطراف آن در حال شکل‌گیری است. این حلقه‌های کیهانی، نمایانگر فرآیند شگفت خلقت هستند؛ جایی که از دل آشوب‌های کیهانی، نظمی نو برای تولد جهانی تازه پدید می‌آید.
☄️ همان‌گونه که در پروژه‌های اخترشناسی نیز کشف شده، عناصر حیاتی بدن انسان – مانند کربن، نیتروژن، اکسیژن و فسفر – همگی در قلب ستارگان به وجود آمده‌اند. این عناصر پس از مرگ ستارگان، از طریق انفجارهای ابرنواختری به فضا پرتاب شده و سرانجام، در قالب شهاب‌سنگ‌ها و گرد و غبار به زمین رسیده‌اند. بدن ما، حقیقتاً از غبار ستارگان ساخته شده است.
📖 این حقیقت علمی چه زیبا در قرآن کریم بازتاب یافته است؛ آنجا که خداوند متعال در آیه ۱۱ سوره صافات می‌فرماید:
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ ﴿۱۱﴾
پس از ایشان بپرس: آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا کسانی که ما آفریده‌ایم؟ ما ایشان را از گِلی چسبنده آفریده‌ایم.
🌱 در این آیه، واژه‌ی “طین لازب“ (گل چسبنده) به کار رفته است؛ واژه‌ای که مفهومی مشترک با گرد و غبار کیهانی دارد که در مراحل اولیه تشکیل ستارگان و سیارات، فشرده و داغ می‌شود و به آفرینش‌های تازه منتهی می‌گردد.
✨ تصویر ستونی از آفرینش که توسط تلسکوپ جیمز وب ثبت شده، گواهی است بر همین حقیقت. در این تصویر، ستارگان جدید از میان توده‌های غبار و گاز، متولد می‌شوند؛ توده‌هایی که بعدها عناصر خود را به زمین و بدن انسان می‌سپارند. این همان “گل چسبنده”ای است که از آن هم ستاره ساخته می‌شود هم سیاره و هم انسان.
📌 پس آیه قرآن نه‌تنها به ماده اولیه آفرینش انسان اشاره دارد بلکه با نگاهی ژرف، به سیر آفرینش کیهانی نیز اشاره دارد. انسان از دل ستارگان آمده و روزی نیز به خاک و ستاره بازخواهد گشت.
🔹 «وَ فِی أَنفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ»
(و در وجود شما [نشانه‌هایی است]، پس آیا نمی‌نگرید؟)
