از ویژگی های انسان در شگفتی مانید که با پاره ای پی می نگرد و با گوشت سخن می گوید و با استخوان می شنود و از شکافی نفس می کشد!

چشم درباره چشم حدیث به پاره اشاره کرده است که اگر به معنی پاره نگاه کنیم به معنی قطعه تکه و وصله به زبان امروزی چیز غیر یک نواخت است که از اجزا و قطعات مختلفی که به هم وصل شده اند تشکیل شده است.تصویر زیر متعلق به ساختار یک چشم است ساختار اجزای یک چشم با هم متفاوت است بطور مثال عنبیه دارای ماهیچه ها و رنگدانه ها است و زلالیه یک ماده شفاف است که وظیفه رساندن مواد غذایی و مربوط نگه داشتن چشم را بر عهده دارد و خود ساختار قرنیه چشم میز از سه قسمت اپیتلیوم و استروما  و اندوتلیوم تشکیل شده است.یا مثلا لکه زرد مشخص شده در تصویر از بافت های مخروطی تشکیل شده است و مشمیه چشم از جنس بافت پیوندی است و قسمت شبکیه از سلول های مخروطی و استواده ای تشکیل شده است که اگر ما ساختار هر قسمت از چشم را برسی کنیم متوجه میشویم که آن قسمت با سایر قسمت ها متفاوت است.

زبان در حدیث به گوشتی اشاره شده است که انسان با آن حرف میزند این سخن از دیدگاه علمی کاملا صحیح است زیرا به هر کتاب علمی درباره ساختار زبان مراجعه بفرمایید در آنجا اشاره شده است که زبان یک ماهیچه است و گاها حتی گفته میشود که قوی ترین ماهیچه بدن است.جنس زبان از ماهیچه های مخطط است که ماهیچه های مخطط ۳۰ درصد از اجزای بدن ما را تشکیل داده اند.حال نکته جالب این است که زبان در زیر خود دارای بزاق هایی است که در هضم غذا و مرطوب نگه داشتن زبان نقش دارند ولی وضیفه تولید صدا به عهده عضلات حنجره است که با حرکت خود تارهای صوتی را تحریم میکنند و صدا را تولید و به زبان انتقال میدهند و جنس عضلات حنجره و تارهای صوتی نیز نیز ماهیچه ای است که بنا به اشاره روایت واژه گوشت نیز بر آن اطلاق میشود.

شنیدن با استخوان قبلا در یک پست دیگر به این موضوع پرداخته ایم ولی بطور خلاصه میتوان گفت که آن قسمت از گوش که مجاری نیم دایره ای بنامهای چکشی سندانی و رکابی و یا نربان های شنوایی در آن قرار دارند دارای ساختار غضروفی است که مشابه استخوان ها است و قسمت رکابی که امواج صوتی را دریافت می کند یک استخوان است و ساختار استخوانی را دارد.

سخن پایانی:اگر هر کدام از فلاسفه غربی یا یونانی در هزار سال قبل به این زیبایی آناتومی بدن را توضیح میداد جهان غرب مجسمه وی را از طلا می ساخت اما این سخنان از زبان حضرت علی(ع) در  صحرای عربستان که اثری از کتاب و نوشتن نبود بیرون آمده است،به راستی این مساله می تواند در کنار هزاران فضیلت و بزرگواری مولی علی(ع)مدرکی برای اثبات حقانیت وی در نزد اهل علم باشد.