یک نکته این آیه دارای تفسیر چند وجهی است و قبلا در یک نوشته دیگر به یک تفسیر دیگر از این آیه پرداخته ایم،اما به دلیل وجود ترجمه های مختلف از این آیه ما نیز تفاسیر علمی مختلفی را از آیه ارائه می دهیم.

سیاهچاله ها اجرامی هستند که همه اجسام از جمله سیارات و ستارگان را در فضا به داخل خود جذب کرده و می خورند،هر جسمی از جمله یک سیاره یا ستاره وارد افق رویداد یک سیاهچاله شود لاجرم بلعیده خواهد شد،اما همیشه به این شکل نیز نیست و استثناهایی هم وجود دارد.

در اطراف برخی از سیاهچاله ها اجرام فضایی بنام جت وجود دارد که برخی از مواد و حتی ستارگان جذب شده به سمت افق رویداد یک سیاهچاله را با سرعت بسیار زیاد و حتی نزدیک به سرعت نور به بیرون از افق رویداد سیاهچاله پرتاب می کنند.بطور مثال در سال ۲۰۱۹ گروهی از محققان به سرپرستی سرگئی کوپوسوف از مرکز کیهان‌شناسی مک‌ویلیامز دانشگاه کارنگی چند سال قبل یک ستاره را کشف کردند که در حدود پنج میلیون سال قبل از یک سیاهچاله بنام سگیتاریوس اِی در کهکشان راه شیری به بیرون پرتاب شده بود.این ستاره S5-HVS1 نام دارد و در صورت فکلی جرثفیل قرار دارد.[منبع]

دانشمندان با این مشاهده گمان کردند که سیاهچاله ها در عین حال که قابلیت کشیدن سیاهچاله ها را به درون خود دارند می توانند با سرعت بسیار زیاد آنها را به بیرون پرتاب کنند.در این صورت ستاره از مرگ و حل شدن در ستاره نجات پیدا خواهد کرد.

در سوره التکویر آیه پانزده نوشته شده است:
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
انصاریان: پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند،
مکارم شیرازی: سوگند به ستارگانی که باز می‏گردند.